آیسان و ازل با هم هستند و میخوان به خانواده ی عمر هم بگن و باهم بودن خود را به چنگیز میگن و چنگیز برای کشتن ایزل یک قاتل استخدام میکنه . و آیسان هم میخواد به جان بگه که پدر اصلیش کیه . پدر ایزل اونو قبول میکنه وشام میرن خونه اونا چنگیز تو خونش با پلیس ها منتظر ایزل هسست و یک صدایی از ایزل داره که داره تهدید به مرگ آیسان میکنه اون به پلیس ها میده و خودش آیسان میکشه و پلیس ه اونو به جرم جنایت میگیرن و ایزل دوباره به زندان می افته و از زندان برای گرفتن انتقام بیرون میاد چنگیز م

یخواد تو بیمارستان آیسان بکشه ولی نمیتونه و چنگیز میمیره و آیسان و ایزل هم با قطار میرن.

 کاش گناهی کنم که مجازاتش تبعید به قلب تو باشه

تا هرگاه دلت هوایم را کرد 

به آسمان بنگری و ستارگان را ببینی

که همچون دل من در هوایت می تپند

یادت هست

شبی از شب ها 

تو مرا گفتی شب باش

من که شب بودم

شب هستم

و شب خواهم بود

شب شب گشتم تا

تو فانوس شبم باشی

صدا کن مرا

صدای تو خوب است

صدای تو سبزینه آن گیاه عجیبی است

 که در انتهای صمیمیت حزن می روید

در ابعاد این عصر خاموش

 من از طعم تصنیف درمتن ادراک یک کوچه تنهاترم

بیا تابرایت بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است

و تنهایی من شبیخون حجم ترا پیش بینی نمی کرد

 و خاصیت عشق این است

 کسی نیست

 بیا زندگی را بدزدیم آن وقت

میان دو دیدار قسمت کنیم

سکوت نکردم که فراموشت کنم

نمی خواهم از یادم بروی

اشک نمی ریزم

تا

لحظه های نبودنت را ابری کنم

تنها...تنها...

لحظه های با تو بودن را مرور می کنم

و به تو می اندیشم در ابدیت لحظه ها

نمی دانی چه غمگینم

در این تاریکی شبها

چه بی تابانه دلگیرم

نمی دانی که گاهی عاشقانه

در تب رویای تو آرام می گیرم