بشمر

1،2،3،4،5،6،7،8،9...

نه خسته نشو...به خاطر دل تنهای من بشمر...

نفس کم آوردم از شمردن روزهای نداشتن تو....

درگیر سایه ها شدم...سایه های سیاهی که وانمود به روشنایی میکنن....

سایه هایی که میکشونن به سمت بیراهه....

سخت شده تشخیص سیاهی از سپیدی....

اما...اما تو سپیدی....از جنس بال فرشته ها و عطر گل یاس....

حالا بشمر.... فقط 4 تا یکی بشمر و بعضی روزهارو جا بنداز به خاطر دل من....

بذار دلخوش باشم به کوتاهی روزهای نبودن تو....

ببین فقط نذار من بفهمم که روزهارو جا میندازی و 7 روز رو 4 روز حساب میکنی....

نه دروغ نمیگی...بخاطر دل من که میمیره از شنیدن غیبت طولانی تو گناه نیست حرفت ....

اگرم فهمیدم توجیه کن اشتباه علم ریاضی رو....یا علم نجوم رو که هفته 4 روزه نه 7 روز....

ببین من چه راحت جغرافیارو زیر سوال بردم

نبود تورو بهونه کردم  به فاصله و جاده....

یا علم هواشناسی رو....چرا آسمون ابر داره یا آفتاب!!! که نمبذارن تو بیای...!

میبینی؟ میبینی چه راحت به دلم دروغ میگم؟ منکه میدونم هفته 7 روزه...منکه میدونم تا روز وروزگار بوده آفتاب و بارون بوده....

منکه میدونم بین 4 و 7 سه تا عدد جا انداختی.....

اما گفتم که...تو بشمر...دل رو مدتهاست با همین دروغها نگه داشتم....

آخ...میشنوی..باز داره بارون میباره و دل من رو دیوونه میکنه با عطر خاک بارون خورده....

پنجره رو باز کن و با من نفس بکش بوی زندگی رو....