فضای سنگین و دودبار توی اتاقــــــم

من چیم؟ من کیم؟ من همان کلاغ سیاهم

من چای گم شده ریخته توی لیوانـــــم

من همانم که به این زندگی نالانــــم

چربی دستم ورقص خودکارم روی این دفـتر

مینویسم از خودم که بازشدم بدتر از بدتر

شرم یک نگاه زیر چشم و لبخنـــــــــد

دنیا شده بازی برایم تو هم به ریشم بـخند

یک حوله خیسم که روی شوفاژ غلــتیـــده

مثل ترس بچه ای که توی خوابش ترسیده

فندک و سیگار روشن میشـود از مـــن

و درد شلاق و سیلی روی ایــن تــن

چیزی بود به اسم زندگی که گفتند کردنیست

دیدم و حس کردم هر آن چیزی بود که نیست

راست میگفتند سهم ما سیلی و فحش و فریاد است

منم آنم وآنها که داد بر بـــــاد اســـــت

از سکوت و فریاد و رقص خــودکـــارم

به تیزی خنجری که از پشت خود به خــود دارم

مثل وحشت از یک گرگ هاری هســـــتم

از ترس و اضطراب جاری از فکرم روی این دستم

کمدم پر از کتاب و کتابم پر از من گشــته

دلم پوچ و خالی درست مثل یک دشــــــته

سرم کوبیده به طاق این دیـــوار

منم سفتی فیلتر سوخته ی این ســـیـــگار