دلم خیلی گرفته........ امروز دلتنگتر از همیشه ام

از وقتی که رفتی دیگر هیچ دستی صورت سردم را لمس نکرد

جز اشک های شبانه که نوازشگر گونه های یخ زده ام شده اند

تا شاید مرحم دردهای دل سوخته ام باشند

 کاش بودی تا ببینی........

چگونه هوایت را کرده ام

چگونه  هربار و هر لحظه با یادت قطرات اشک بی اختیار جاری میشود

دیگر از کابوس های شبانه ام خسته شده ام

از بودن بی تو از انتظار ...........

برگرد تا از من هنوز نفسی هست

بگرد تا رمقی مانده

 برگرد تا پرپر شدن گل همیشه بهارت را ببینی که چگونه سالهاست فقط رنگ خران به خود گرفته

دیگه از شور و شادی اثری نموده فقط جاشو غم و حسرت گرفته و خنده جاشو به گریه سپرده

تو نیمه گم شده ام بودی فقط دردم تنهایی نیست دلم نیز سرجایش نیست

تنها چیزی که همیشه منو آروم میکرد تا بیقراری ام کم شه....

رفتن کنار دریا بود و آب و آسمون

 اماحالا.........

 شبها ستاره ها  حتی چشمک هم نمیزنن

مثل دل من بی فروغ شدن سویی ندارن

دریا فقط موج داره مثل دل طوفان زده من

و آسمون رنگش خاکستریه مثل روزگار من

دیگه نوشتن هم منو آروم نمیکنه

فقط خسته و نگرون میکنه

دیگه حس شعر گفتنم ندارم طبع شعرم مثل رنگ رخسارم پریده

وقتی بهت فکر میکنم هنوزم مثل روزهای اول

قلبم به تپش میفته و تند تند میزنه اما جای هیجان فقط دلهره حاکم شده

 افسوس دیگه هیچ خبری ازت نیست و نخواهد شد

جز خاطراتی که جای خالیتو گرفته تا مونسو همدم همیشگی من باشه

17/7/90 آیسان ..........تقدیم به نیمه گم شده ام کسی که باید باشه و نیست