امشب دلم برات اسیدی گرفته است

ای کفتر طلوع ببین آسمان عشق

از آن غروب غم که پریدی گرفته است

  

 

لعنت به هرچه روز سه شنبه. به هرچه عشق

لعنت به من که عاشق چشم شما شدم

افسانه می سرودم از آن چشمها ولی

آخر دچار قصه خشم شما شدم

  

 

دیگر سکوت . قهقهه باران تمام شد

حالا هجوم خاطره ها جیغ می کشد

شمشیر بسته دست نبودت برای من

هی روی قلب زخمی من تیغ می کشد

  

 

این منطق کثیف . همین عقل بی شعور

خورشید گرم عشق مرا تار کرد و رفت

امید سبز دیدنتان را گرفت و برد

در چشمتان شکوه مرا خوار کرد و رفت

  

 

حالا منم حقیرترین عاشق زمین

با چشمهای قهوه ای منتظر به راه

حالا منم همان که تو را تا همیشه عشق

حالا منم همان که تو را تا همیشه... آه...

 

 

رفتی . برو خدای غزل پشت چشمهات

اما قرار ما که خداحافظی نبود

بیخود برای چشم شما شعر می شوم

تکرار چشمهای پر از هق هقم چه سود؟...